SOS Vietnam

Ola,

Bij deze weer een update van m'n avonturen. En gelukkig, we hebben de tyfoon overleefd. Eigenlijk hebben we er niks van meegekregen, op het moment dat de tyfoon overraasde zaten wij hoog, droog en veilig in de bergen van Sapa. Maar her en der in Vietnam (en uiteraard in de Filipijnen) heeft ie wat meer schade aangericht.
Maar ik zal verder gaan met waar mn laatste verhaal eindigde, Sapa. Om toch een beetje op de centjes te letten bestloten we (in dit geval ik en een Duitsert, en m'n Canadese buddy) met de nachtbus te gaan. Opzich prima, maar de buschauffeur en de werknemers leken wel een stelletjes nazi's. Iedereen rond commanderen en schreeuwen, geen fijne mensen. Dus maar snel gaan slapen in de bus en hopen dat het snel overging... En dat ging het. Om half 7 's ochtends waren we in Sapa, en het was kouder dan we dachten. Maar gelukkig was ik overal op voorbereid :) Eerst eventjes kunnen opfrissen in een hotelletje, om vervolgens te beginnen aan onze 'hiking' in Sapa, door de bergen, langs bergdorpjes, in de middle of nowhere. Althans zo was het ons verkocht. In werkelijkheid was het wat toeristischer en minder hiking dan we dachten. De natuur en omgeving waren desalniettemin prachitg, maar uiteindelijk liepen we met 100 mensen achter elkaar door die bergen daar... En dan nog alle kleine meisjes die je armbandjes proberen te verkopen. Heel aandoenlijk, maar ik bleef volhouden gnagna.
Aangekomen bij ons onderkomen voor die nacht, een homestay, viel me al gelijk iets op.... Een Nederlandse bar op zo'n 100 meter afstand. Bizar, op een verlaten plek in de bergen van noord-Vietnam, en dan een Nederlandse kerel met een Vietnamees vrouwtje die daar een bar zijn begonnen, goed verhaal. Enige nadeel hier aan was dat de weg van de bar naar de homestay erg donker was, en dat de elektriciteitskabels ERG laag hangen, dus ik heb er twee mooie souveniertjes bijgekregen, eentje onder mn neus, en eentje onder mn oog. Zag er wel stoer uit overigens :). De volgende dag was al beter, nu konden we echt hiken door de Sawa's en over smalle modderpaadjes. Die dag liepen we vrij snel, dus konden we gelukkig ook weer snel douchen, en weer de bus in met onze vriendelijke Duits-overkomende Vietnamese busmensen.
Omdat we nu de smaak van georganiseerde tours te pakken hadden, besloten we (de Duitsert was afgevallen, Egyptenaar in plaats gekomen), een tourtje te doen naar Halong Bay. Een paar uurtjes ten (zuid)oosten van Hanoi, met een boot varen langs de Cat Ba eilanden, zeer fraai. Vooraf dachten we op een party-cruise te gaan, maar het bleek dat op onze boot vooral veel koppeltjes zaten. Maar dat maakte niks uit, we hadden genoeg drank mee dus maakten we ons eigen feestje. Zeer geslaagd overigens. Het enige jammere was dat we de volgende dag weer vroeg opmoesten om te gaan hiken op Cat Ba Island, helemaal omdat we niet voorbereid waren op hiken. En op slippertjes was dat niet heel handig, wederom een prachtig uitzicht op de top van de berg, maar de way down op slippers... geen aanrader. Al met al 3 top dagen gehad op de boot en op het eiland. Chill weer, gezwommen naar ons prive eilandje, en lekker gefeest.
Teruggekomen in Hanoi dachten we, goh wat moeten we nu weer doen. En toen bedachten we ineens, joh, laten we naar een indoor waterpark gaan. En dus deden we dat. Was enigszins prijzig, maar wel geweldig. Ook omdat we bijna de enige waren in dat park, wat het altijd leuk maakt natuurlijk. En we vielen nogal op natuurlijk, als 2 knappe blanke westerlingen.
Die avond in Hanoi was wat minder, niet voor mij persoonlijk, maar we hoorden veel nare verhalen. Een kerel (mager mannetje, kale plek op z'n hoofd) werd eerst beroofd van z'n telefoon op een motortaxi, om vervolgens in een taxi door de mannelijke chauffeur tussen de benen gegrepen te worden. En mn Canadese vriend probeerden ze ook te beroven, wat was gelukt, maar hij was zo clever om in de zak van het desbetreffende vrouwtje te graaien naar z'n portemonnaie.
Die dag erop besloten we dus maar te gaan, puur toeval eigenlijk, de tickets waren al geboekt :P. Omdat we geen zin hadden in een 14-uur-durende busrit gingen we lekker vliegen (wat maar een uurtje is) van Hanoi naar Hue.
De belangrijkste reden voor mij om naar Hue te gaan was om de Demilitarized Zone te zien, en de Vinh Moc tunnels. En we (ik en Canada) zijn hierin geslaagd. Met een paar gehuurde scootertjes gingen we erheen, en de rit was fantastisch. Omhoog gereden langs de kust, door kleine dorpjes waar normaal geen toerist komt. Dit is een aanname op basis van het feit dat we naar elk kind moesten zwaaien, en afentoe handjes moesten vasthouden enzo. Ook het rijden in Vietnam is een belevenis opzich, je moet overal ogen en oren hebben, en ze skeuren als gekken op die scootertjes afentoe. De tunnels waren aardig indrukwekkend, vooral als je bedenkt dat daar ietsvan 60 families ofzo in hebben moeten leven ten tijde van de oorlog. Wat het ook mooier maakte, of in ieder geval echter, was het feit dat het de hele dag regende en miezerde. Dit was ook gelijk kut, omdat we te dun gekleed waren, en dus tegen de tijd dat we terug waren in Hue was vooral ik erg onderkoeld en voelde me beroerd.
Die dag daarna vertrokken we alweer richting Hoi An, omdat er in Hue zelf niet super veel te zien is. We zijn nu zo'n 3 dagen in Hoi An, en er is meer te beleven dan in Hue. Jammer alleen dat ik er niet volop van kan genieten, omdat ik me nog steeds beroerd voel. Niet zo beroerd dat ik niks kan doen, maar wel aardig beroerd. Ik dacht misschien is het Malaria, of Dengae, kan zomaar allemaal. Dus om het uit te sluiten heb ik maar even een bezoekje gebracht aan het Pacific Hospital in Hue, wat een avontuur op zich was :P. Uit de bloedtestjes blijkt dat ik inderdaad een virus in me heb (een viral infection), maar hoe en was dat kon meneer de Vietnamese dokter niet zeggen. Dus het is nu een kwestie van uitzieken, en mocht het niet overgaan dan moet ik het in de volgende stad nog maar een keertje proberen. Ik kan nu in ieder geval meepraten als het gaat over ervaringen in Vietnamese ziekenhuizen....
Om toch nog een beetje goed af te sluiten.... Ik heb 2 zeer fraaie pakken laten maken. En natuurlijk zie ik er normaal al zeer goed uit, die pakken geven me nog net wat meer allure. Een tuxido, en een mooi 3-delig kostuum. Nu nog hopen dat ze heel en ongekreukeld aankomen met de post, positief blijven :)

Dit was 'm weer voor deze keer.
Tot schrijvens, en elk medisch advies is welkom haha.

Toedels